Tekst opublikowano dnia: 12/12/19.

Karol Chum

Człowiek przed lustrem

Człowiek niby jest inny

bo minął dzień, tydzień, miesiąc i lata,

których zatrzymać nie może.

Kiedy człowiek stoi przed lustrem,

zauważa w nim swoje życie:

jak był dzieckiem, podlotkiem

i tym, kim jest teraz.

Pamięta rzeczy nawet drobne.

Jak przechodził przez płot,

żeby skraść owoce w sadzie,

a może i to, że wodą z garnka,

oblewał ludzi przechodzących

pod oknami piętrowego budynku.

Pamięta młodzieńczą miłość,

która teraz tylko z nazwy została,

niewinne zaloty i pierwsze pocałunki.

Pamięta cygańskie tabory,

wozy kolorowe,

muzykę i tańce.

Dzisiaj jest dorosły.

Wybrał wzór człowieka spokojnego

i to, że będzie przez kobietę kochany,

która stojąc przed lustrem obok niego

myśli. O nim.

Warszawa, 06.04.2016